Galatasaray 0-1 Eskişehirspor

Maçın kısa bir değerlendirmesi yapmak adettendir. Üstünden geçelim. Asıl demek istediklerim aşağıda. Giitiğim maçların gözlemini yapma geleneği devam etsin diye sadece.

Avrupa’da yaşanan bir hüsrandan sonra yağmurlu bir günde bir Anadolu takımıyla karşılaşan Galatasaray. İşte tam istenen tribün. Boş adam yok. Yenilsen de yensen de bütün inandırıcılığından uzak haliyle olsa da yine Kapalı’dan yankılanıyor. Eski Açık dolu ve aktif. Yeni Açık yarı yarıya. Maç sonunda anlıyoruz ki orası bomboş olsa daha iyi. Veya orayı birilerinin elden geçirmesi şart. Kapalıyı elden geçirenler, ele geçirenler haricinde. Eskişehirspor tribünü iki maç üstüste olduğu gibi sağalm bir deplasman tribünü izlettiriyor bize. Kocaelispor ve Bursaspor’dan sonra onlar da doldurmuş. Sami Yen’e gelen deplasman tribünlerinden farklı olarak güzel bir korografiye imza atıyorlar. 3 gün önce yapılan muhteşem korogrofinin elde patladığı yerde.

Maça gelirsek, gelmesek daha iyi. Sahada bir tane öne çıkan oyuncu yok. Belki uzun boyuyla Eskişehir kalecisi İvesa. Avrupa’nın en uzun boylu kalecisinin olduğu altıpasa sağdan soldan orta yapan Galatasaraylı topçuların bunda emeği çok. Rakip takımın ezeli rakipten aldığı yıldızı Batuhan’ı ilk defa canlı izliyorum. Şahsen beğenmedim. Beğenen arkadaşlar vardı. Ama onlar da “Ümit Karan’dan iyidir.”e getirdiler. Yani kıstas Karan olunca Batuhan, Zlatan kalır zaten. Diğer rakip forvet ise Youla. 4 sezon önce şampiyonluktan eden Youla Sami Yen’de yine gol atıyor. Bu sefer boş kaleye şansa attığı bir gol olmuyor. Boş kaleye güzel vuruyor. De Sanctis’in varlığı ve yokluğu arasında fark olmuyor ne de olsa.

Aslında Galatasaraylı futbolculara haksızlık etmemek lazım. Takım kötüydü, böyle oynanmaz falan diyoruz. Sonra takımı sayıyoruz. Arda çok iyi, Emre çok iyi, Balta, Yaman fena değil, Barış-Ayhan-Kewell idare ediyor. E ulan kim kötü o zaman? Aslında herşey biliniyor ya es geçelim biz.
Sözün özü Galatasaray yenildi. Eskişehirspor yendi. Bundan sonraki ilk Sami Yen maçı dünya derbisi. Galatasaray camiasından ekmek yiyen herkes için bulunmaz bir fırsat. Eğer uzun yıllar daha ekmek yemek istiyorlarsa o maçı kazanmalılar, yoksa ne kadar iyi niyetli olursa olsunlar Cihan Haspolatlı ve Orhan Ak’tan farkları kalmaz. İsimlerinin başında milli topçu sıfatı olsa bile.