Askerden dönünce İstanbul bıraktığım gibi değildi. Daha doğrusu şehirde değişiklik yoktu da arkadaşlarla oldukça koptuk. Özel günler dışında arayan soran yok. Özel günler dediğimde maç günleri falan. "Bilet var mı", "maça gidiyor musun", "halı saha var gel". Bu tarz. Arada da ekliyorlar, "özledim olm buluşalım bir gün."
E hadi ulan o zaman. Buluşalım. Böyle diyince de 40 türlü bahane çıkıyor. "Ya abi kızla buluşacam." Yok işte "sınavlar var." Şu var bu var. Benim yerim belli yurdum belli. Ondan sonra özledik abi hadi gel. Karşıyaka'ya ve diğer İzmir takımlarına yapılan muamele de buna benziyor biraz.
Özel günlerde hatırlanıyor, cümle sonuna "hadi abi gel." Ulan gelecek de sen de biraz çaba göster işte. Ha deyince gelemez ki. Kaç maçını izlediniz Karşıyaka'nın? Kaç kere spor haberlerinde Altay haberi verdiniz? Karşıyaka tribününü çıkardığı olaylar dışında kaç defa andınız. Ondan sonra "gel abi özledik seni." Olmuyor işte, gelmez. Ben de olsam ben de gelmem.
Kutay güzel söylemiş ancak sözünü ettiği elin taraftarları olmuş.Elden yar olmaz..Onlardan da Kaf-Kaf için kendi takımları gibi üzülmeleri de sevinmeleri de zaten beklenmez. Ellerin sözleri temenniden de ileri gitmez..
YanıtlaSil