Dualarım Kabul Oluyor

İstemiyorum Seyrantepe'yi. Ali Sami Yen'den başka bir stadyuma gitmek istemiyorum. Evet belki Sami Yen köhne bir stad, kapasitesi az ama ben orada doğmuşum büyümüşüm. Başka yeri nasıl sahipleneceğim?

Vardır böyle saplantılarım, bağlılıklarım. İstemiyorum arkadaş başka bir stadyuma gitmek. Olimpiyat'a gittik ne oldu? Tamam Olimpiyat ile Seyrantepe bir değil belki ama stadyumlar benim için ikiye ayrılır. Sami Yen ve diğerleri.

O yüzden sürekli dua ediyorum. Belki bu stad işinin bu kadar uzaması benim dualarım sayesindedir. Çünkü, Sami Yen'de olabildiğince kalmak istiyorum.

Maç bitince üzerime 500 T gelse de, içeri girerken ezilme tehlikesi atlatsam da, tuvaletinde sular akmasa da, kapalı her yağmurda ıslansa da, orası bambaşka.

Yıllar evvel babam doğduğum evden taşınacağımızı dediğinde çok üzülmüştüm. Daha iyi bir eve taşınacağımızı söylemişti. Baya yıkılmıştım ama. Başka evde yaşamak oldukça zor geliyor çünkü. Vizontele'de Belediye Başkanı'nın konuşması gibi. Dünyanın en lüks evi benim için doğduğum evden daha güzel değildir.

Dualarım kabul oluyor. Stadyumda yine aksilikler yaşanıyor. Bu sene de Ali Sami Yen'deyiz, böyle giderse seneye de. Doğduğum evden taşınırken de bu kadar dua etmiştim, babam en azından aynı semtte kalmamı sağlamıştı. Babama geçtiği kadar, Adnan Polat'a nazım geçmez tabi. Dinlemez beni. Ama Allah sesimi duyuyor. Koymuşum gelen loca parasına. Yıllar sonra oğlumla numaralıya gideyim, bize Kapalı "sosyete" desin, oğlan sette oynasın. Gerisi hikaye.