Eleştiri Kültürü

Diyorlar ya Türkiye'de futbol kültürü yok diye. Olmaz. Çünkü eleştiri kültürü var. Eleştiri konusunda ekol olduk, futbol konusunda olamasak da.

Pazar günü Sami Yen'de güzel bir maç izledim. İzlediğim en güzel maçlardan biri değildi kuşkusuz ama güzeldi. Üstelik kendi takımım bir hafta sonra oynanacak FB maçı için korkutmuştu beni. Ama gidip güzel bir maç izlemiştim. 3 puan da bizim olmuştu. Mutlu olmak için geçerliydi. Verdiğim paranın hakkını futbolsever olarak aldığıma inanıyordum.

Televizyonu açınca ise bambaşka bir maçtan geldiğimi düşündüm. Ya da ben futbolu bilmiyordum. İddia etmiyorum zaten. Futbolu çok iyi biliyor olsaydım sadece bir blogla idare etmezdim. Ama güzelin ne olduğunu biliyorum az çok.

Hemen burada bir not. Maç iyi bir maç değildi, güzel bir maçtı.

TRT'de Stadyum'u açtım. Ömer Üründül başta olmak üzere, Demirkol ve Şükür herkesi eleştiriyor. Olacak şey değil. 7 gol izleyip gelmişim, topçular mücadele etmiş, maç gitmiş gelmiş ama kimse kimseyi beğenmiyor.

Sahada Colman esti, Sabri parladı, Keita uçtu vs.. Ama hepsi yerden yere vuruldu. 7 gol atılan maçta oynayan futbolculardan en çok övgüyü gol atamayan Umut Bulut aldı. Demirkol, "Trabzon'a heykeli dikilsin" dedi. Ben de o anda farkettim Umut'un oynadığını ya neyse.

Erdoğan Arıkan ortamı sakinleştirmeye çalışıyor. Sonuçta ligin değeri, markası gibi bir zırva var. 7 gol atılan maçı kimse beğenmediyse bu programı nasıl izlettireceğiz telaşına düşmüş.

Üründül tam bir fenomen. Ona göre doğru hiçbir şey yok. Olmayabilir. Fakat öyle bir ifadesi var ki, sanki milli takım, 5-0 yenilmiş sahada ezilmiş, sorumluluları, hatalıları arıyor.

Hadi bu adamlar eleştiri olmasa yaşayamaz. Peki bloglara ne oluyor. Bloglar zaten son zamanlarda vahim bir yola ilerliyor. Güya, futbolun alternatif sesiydi. Yenilsen de Yensen de programı o nedenle yönelmedi mi bu gruba? E ne oldu peki? Saydır herkese. Yahu 7 gollü bir maç izledik. İddia'da bile oranı 17.00. Zor görülen bir şey. Ama sanki günah işlendi.

Teknik direktör eleştirmek. Benim yapamayacağım bir şey. Ama kendime göre bazı futbol düşüncelerim var. Onlar uygulanırsa hoşuma gider, uygulanmazsa gitmez. Yapacak daha başka birşey yok. Ama bir insan futbolu, Rijkaard'dan, Bross'dan, Daum'dan, Denizli'den daha iyi bildiğini nasıl iddia edebilir? Benim yaşım kadar sadece futbolculuk kariyerleri olan insanlar bunlar.

Sevgili Peralta geçen gün yazmış. Ben aklımı FB ile bozduysam eleştiririm diyor. Başka bir blogda biri daha bunu demişti. Ben izin günümü Kadıköy'e göre ayarlıyorsam eleştiririm diyor o da. Yok öyle bir şey abiler. Hele taraftarlığa sığınarak hiç öyle bir şey diyemeyiz. Ben Galatasaray ile aklımı bozduğumda 7 yaşındaydım. O zaman sokakta top oynama saatlerimi GS maçlarına göre ayarlıyordum. Ve ne tandem bilirdim, ne total futbol, ne kanat bindirmesi. Şampiyonluk gider, sezon biter o zaman yazarsın. Hele taraftarsan bu işin oluru budur. Sezon sonu gider "istifa" dersin.

Muhakkak futbola dair birşeyler yazacağız. Olmadı dersin, başarısız oldu dersin eyvallah. Ama "benim gördüğümü Bross nasıl görmez." gibi şeyler hakikaten can sıkar.

Çok uzun konu bu. Ama bu ülkede futbolun sevilmediği bir kez daha ortaya çıkmıştır. 7 gollü bir maçı "kötü" diyip geçiştiriyorsan, ya sende heyecan yoktur ya da ukalasındır.

Bu lige 18 tane Sivasspor lazım. Yığsınlar 7 tane stoper, ileride bir Mehmet Yıldız, kenarda 2 hızlı kanat adamı. İşte akıllı futbol. İzleyin izleyin zevk alın. Ondan sonra ağlarsınız maçlara seyirci niye gelmiyor diye. Ama o esnada boku tribünlere atmayın sakın.