Ertesi gün sıkıcı bir sabahla başlayacaktı. Kim bilir, iç sıkıntısı olmasa, belki insanlar işe gitmeyi unuturlardı. "İş avutur" derdi babası. O böyle avuntu istemiyordu. Bir örnek yazılar yazmak, bir örnek dersler vermek, bir örnek çekiç sallamaktı onların iş dedikleri. Kornasını ötekilerden başka öttüren bir şoför, çekicini başka ahenkle sallayan bir demirci bile ikinci gün kendini tekrarlıyordu. Yaşamanın amacı alışkanlıktı, rahatlıktı. Çoğunluk çabadan, yenilikten korkuyordu. Ne kolaydı onlara uymak!
Yusuf Atılgan - Aylak Adam
Anayurt Oteli'ni okumadiysan onu da tavsiye ederim, muhtesem bir kitap.
YanıtlaSilanayurt otelini okuyamadım, filmini izledim..)
YanıtlaSilaylak adam da elime yeni geçti.. ağır ağır ilerliyorum, sonunu bekliyoruz..)
Filmiyle yetinme kesinlikle, zaten ince bir kitap ve cabuk okunuyo, inanilmaz depresif hali icine cekiyo yalniz dikkatli olmak lazim. Okumanin cok mutsuz ettigi ama iyi ki okumusum diyecegin kitaplardan.
YanıtlaSilagir agir ilerle zaten begenirsem 10 kere daha falan okursun benim gibi...
YanıtlaSilanayurt oteli ayri bir mevzu zaten ama aylak adamin yeri ayri tabi...