Çakallarla Dans

Bir filmi, veya kitabı, şarkıyı sevmek (veya sevmemek) ilk ilişki kurulan anla çok ilgilidir. (bknz: fimle ilişki kurmak). Dramatik ve hüzünlü bir akşamın sonunda önümde iki seçenek vardı; ya müzik dinleyecektim ya film izleyecektim. Müzik dinlersem o gecenin devamındaki günler de biraz sancılı geçebilirdi. İzlenecek film çok güzel, olağanüstü bir film olsa bile, benim ihtiyacımı, bana gerekeni veremeyebilirdi.

Çakallarla Dans böyle bir anda karşıma çıktı. Kötü zamanda kuratrıcı oldu.İyi değildi belki, zaten çokda eleştirildi ama beni eğlendirdi kafayı da dağıttı. Ben ihtiyacım olanıı aldım, gerisi önemli değil.

Kesinlikle filmi başka zaman izleseydim, çok değişik bir yazı çıkardı. Ama içinden Kadıköy, futbol, bahis, Barış Manço-Moğollar geçen filmler bize yetebiliyor.

Senaryo yazma kabiliyeti olmayanlar, beğenmedikleri filmler için "bunu ben de yazardım" der ya, Çakallarla Dans için aynısını ben diyorum. Bir çok yandan eksiği var. Eleştirmek için birşeyler aranırsa çok şey de çıkar. Ve evet, eğer ben bir senaryo yazsam konu ve replikler de az çok böyle olurdu.

İçinde, daha doğrusu merkezinde halı saha olan bir film. Akbil basarken Alors on Dance'a geçiş yapabilen zihinler.. Böreğe pudra şekeri dökmeyi sevmem ama döken adamı severim.. Eline geçen 300.000 lirayı Stuttgart'a basmazdık belki ama güzel bir maç seçerdik illa. Berber korkusu ile muhabete başlayanlar. Adam dolandırmak istemeyip, bir kadın yüzünden gaza gelenler ve sonrasında salaklıkları yüzünden yakalananlar.. Bolulu İmamı hala unutmadık, ona selam çakan filmi de severiz.

Film Modalı Barış Manço şarkısıyla başlıyor ve ilk sahnede bana göre İstanbul'un en güzel sokağı var. Müthiş başlangıç. Devamı da eğlenceli. Bazı filmler böyledir. Harika değildir ama samimidir, sokaktandır. Şevket Çoruh, İlker Ayrık, Timur Acar, Tuba Ünsal, Erdal Tosun, Ceyhun Yılmaz, hatta Cengiz Küçükayvaz. Bu kadrodan boş iş çıkmazdı, boşuna girmemişler bu projeye. Onlar eğlenmiş, ben de eğlendim. İyi olmasın güzel olsun. Bu güzel olmuş.