Ben 17 yaşında Galatasaray'ın alt yapısına girdim. Sarı - Kırmızılı forma için delirirdim ve oynamaya başlayınca sevdiğin bir takım için gol atmak başka oluyor. Ama Galatasaray'dan ayrılmak benim için hezimet oldu. Çünkü ben Galatasaray'ın alt yapısında yetişmişim altı sene emek vermişim ve 20 yaşındasınız Galatasaray'dan ayrılıyorsunuz. Hakikaten tabiri caiz ise insana koyuyor. Galatasaray'dan ayrıldıktan sonra yaptığım her bir mücadele attığım her gol sadece Galatasaray'a tekrardan geri dönmek içindi.
Okan, Tugay, Hakan Şükür, Bülent, Arif'i herkes hatırlar da bir de o takımın Hayrettin'i, Mustafa Kocabey'i, Rambo Yusuf'u, Hamza'sı Cihat'ı, Mert Korkmaz'ı vardı. (Yabancılar ve Uğur ile Erdal).
Çocukluğumun takımı diye demiyorum ama böyle bir takımı bir daha izlemek mümkün olmaz. İlerleyen yıllarda bizi çok üzenler olsa da; Galatasaraylılığından şüphe edeceğimiz adam yok. Hepsi içimizden biriydi. Kimisi hala bizim gibi, kimisi çok değişti.
golleri galatasaray'a dönmek için atmış ama dardanel'e 4 ya da 5 kez döndü... ilerleyen yıllarda galatasaray'a dönemese de pilot takımı beylerbeyi'ne döndü.
YanıtlaSilvideoyu izlemedim, üzerinde yozgat forması var... dardanel'den 2. gidişi, yozgat'ın başında oguz çetin var. çanakkale sokakları o gidişin ardından inliyor;
"besle kargayı, oysun gözünü, ibne papen sikem götünüüü"
17