Menemen Olayı

Menemen son 1 haftada çok popüler oldu. Samet Aybaba'nın Orduspor maçından sonra konuşmaları çok güzeldi. Aslında "menemen" işin süsüydü. Vurgulanmaya çalışılan, "Bakın biz menemen yiyoruz, paramız yok ama başarılıyız"dan öte bir şeydi. Samet Hoca, zorlu bir deplasmanın ardından (kazanılan) dönüşte idman yapılacağını, bundan da kimsenin şikayet etmediğini, futbolcuların bir çoğunun eve gitmeyip kendi isteğiyle tesiste kalacağını, o esnada da menemen yiyerek sohbet edeceklerini söylemek istedi, söyledi. Yani takım içindeki birlik beraberliğe vurgu yaptı. Menemen bu işin güzel bir süsüydü; belki de eskiden kalan bir geleneğiydi.

Konuyal ilgili Mehmet Demirkol güzel bir şey söyledi. Eğer böyle bir sezonda takım kuracaksınız, gece tesiste menemen yiyecek futbolculardan seçeceksiniz. Samet Aybaba o isimleri seçti. Sorun çıkarmayan, takım ruhuna uygun davranan. Yoksa menemen değil mesele, Oğuzhan, Ersan falan tost yiyor hatta. Önemli olan o sofraya oturmaktı.

Beşiktaş teknik heyeti ve oyuncuları menemeni sonuna kadar hak ediyor. Ama bu olayın Beşiktaşlı taraftarlara yansıması biraz farklı oldu. Endüstriyel futbola karşı duruyoruz diyen de oldu, paramız yok ama gururluyuz diyen de (İkinciyi rakipler de çok kullandı. Fakirlik olgusu bu ülkede hem aşağılama nedeni hem gururlanma; bu da ilginç).

Menemen fotoğrafları internete düşünce yorum yapan çok oldu, akla da Ankaragücü oyuncularının kendi yapıp yedikleri menemen geldi.

Ankaragücü'nun durumu gerçekten çok farklı. Takım tuhu ve birlik-beraberlik olarak Beşiktaş'tan farklı değil ama maddi olarak gerçekten daha fena durumdalar. İki menemen arasında 1 hafta fark var. İlginçtir, 1 hafta arasında oynanan bir maç var; Beşiktaş - Ankaragücü Türkiye Kupası maçı, İnönü'de...

Sözü çok uzattım, kıvrandım, içim rahat değil. Söylenmesi gerekeni söyleyelim. Beşiktaş, Ankaragücü'nü son dakikalarda bulduğu gollerle 3-2 yeniyor. Ankaragücü taraftarı genç ama mücadeleci topçularını tribüne çağırıyor. Türkiye'nin her yerinde alkışlarla karşılanan alkışlarla uğranan Ankaragücü takımı için o gün stadyumdan şu tezahürat yükseliyor: "Açlıktan ölün orospu çocukları"

Önce inanmadım, sordum birkaç Beşiktaşlı da doğruladı. Onlar da rahatsız olmuşlar. Benzerleri belki bizde de olmuştur veya olmamıştır, belki ileride olabilir. Ama bu zihniyetin takım farkı yok işte. Her yerde var. Yok fark. Menemen muhabbetinden fakirlik, emekçilik, işçilik, adalet kavramları geliştiriyorsun; ama senden daha kötü durumda olana, sana davranılandan, seni rahatsız edenden bile daha kötü, daha acımasız davranıyorsun.

Sonra ne oluyor? İşte o Beşiktaş takımının yediği menemenin bir anlamı, güzelliği, simge hali kalmıyor. Camiaya, kulübe mal edemiyorsun. Hoca istemiş, takım yemiş diye bakıyorsun. Menemen olayı sadece futbolcuların hikayesi ve neşesi adına güzel bir olay olarak kalıyor. Saha içine yansımarı güzel diyerek geçiyorsun, taç çizgilerinin dışına yakıştıramıyorsun. 

Menemene ekmek banarak prim kapmaya çalışmak; taraftara yakışmıyor. Onlara göre sadece kendi menemenleri güzel...