Şekspir... İtalyanca... Eski Roma... Bunar yetmedi mi? Hapishanede, mahkumların bir Şekspir oyununu canlandırması, tiyatro yapması, bunu film olarak izleme şansı... İlginç bir fikir... İzliyorsun. Ukalaca değerlendiriyorsun; "Hmmm iyiymiş, bravo" diyorsun... Özgür olmaları mümkün olmayan tutsakların özgürlükle ilgili piyeslerinin filme geçilmiş hali. Sosyolojik ve psikolojik olarak istediğin kadar açıklayabilirsin. Filme bir not veriyorsun kafanda; veya IMDB'de.
Sonra o mahkumların gerçekten mahkum olduğunu fark ediyorsun. Birinin şartlı tahliyeden yararlanıp serbest kaldığını ve oyunculukla ilgilenmeye başladığını öğreniyorsun. Hapiste kalan oyunculardan ikisi ise konuyla ilgili kitap yazıyor. Bu bilgilerin filmin kendisiyle hiçbir ilgisi yok. Filmin, o kısa süre boyunca (70 dakika civarı) izlediğin ürünle hiç bir ilgisi yok, oraya bir zararı veya katkısı yok. Ama bütün düşünceleri değiştirmeye yetiyor.
"Sanatın ne olduğunu öğrendikten sonra hapishanenin ne olduğunu anladım"
Sen burada ne desen boş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder