İngiltere'de gerçek bir ezeli rekabet için Liverpool ile Manchester United arasındaki tarihe bakmak gerekiyor. Evet aynı şehrin takımı değiller. Belki bu açıdan derbi diyemeyiz, olsun. Ama birbirlerini iyi olmaya zorlayan bir rekabetten bahsediyorsak bu iki kulüp bunun en iyi örneği.
Unutulmaz kahramanlar, tüyler ürperten atmosferler, şampiyonluklar, kupalar... Ne Arsenal ile Tottenham da, ne de West Ham ile Milwall arasında aynıları var. Birinde ya tutku az, ya da kupa...
Bu gece Avrupa'da ilk kez karşılaşacak olmaları heyecan verici ama bir o kadar da şaşırtıcı. Avrupa'ya çok defa çıkmış iki takımın yollarının ilk kez kesişmesi enteresan. Üstelik hiçbir zaman bir "Real-Barca finali olsun" çalışması gibi ayrı yollardan da yürümediler.
Daha kötüsü oldu. Biri iyiyken diğeri kötüydü. Biri Şampiyonlar Ligi'nde müdavimken diğeri Avrupa'ya çıkamıyordu. Şimdi ikisi de aynı yolda.
1994'teki maç güzel bir örnek. 3-0'dan 3-3'e dönmek iki takımın tarihi için uygun bir metafor. United'ın şampiyonluk sayısında Liverpool'u yakalaması gibi, Liverpool'ın İstanbul'da 3-0'dan dönmesi gibi...
Maçın 12 dakikalık özeti, İngiliz futbolunun kısa tarihi. Dolu bir Kop var mesela. Maçın kahramanı; Brian Clough'un oğlu Nigel. Cantona Fransız usulü katıyor sahaya (yakalar inik). Giggs'in boş kaleye kaçırdığı bir golü çok fazla göremezsiniz; burada var. Souness, Galatasaray'ın öncesinde, Ferguson Sami Yen'in hemen sonrasında (sene 1994 Ocak), Schmeichel'in muhteşem kurtarışinı 100 metre uzaktan alkışlayan 36 yaşındaki Bruce Grobbelaar,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder