5000

Blogun 10. yılındayız. Ve 5000 yazı girildi buraya. Bu da 5001... Zaten yazı da değil hepsi; post diyerek genelleyelim. Bugünleri görmek çok ilginç. Tam 10 yıl önce bu blog ortada yoktu. Bahara kadar beklememiz gerekiyordu. Baharda da ben askerdeydim.

Peralta kendi rızası ve hevesiyle blogu açtı. Yakın bir arkadaşımız "Bu blogu açıp spor basınına gireceğini mi sanıyorsun?" diye alay etti onunla. Sonra ben askerden geldim. Destek atmak için başladım, sonra üzerime kaldı. O zamanlar yeni mezun olmuş, askerliğini yeni bitirmiş, işsiz, 'Yeniden saç uzatsam mı yoksa işe girmeyi mi beklesem' diyerek düşünen biriydim. 10 yılda çok şey değişti. En başta saçım döküldü. Artık saç uzatmak gibi bir kaygım yok. Onun dışında da çok şey değişti. Çok şey yaşandı. Çok uzağa adımlar atmadık gerçi ama çok hareket oldu. Gelenlerin, gidenlerin arasında bu blog duruyor.

2009-2010 falan güzeldi. Herkes deli gibi blog yazıyordu, deli gibi blok okuyordu. Yine en az bizimki okunuyordu ama önemli değildi. Sonra o deli gibi okunan bloglar, blog yazarları Twitter'a geçti. Biz de geçtik ama nedense burayı boşlamadık. Boşlamadım. Peralta çoktan bıraktı yazmayı, artık okumuyor bile. Okuyanlar ise belli; birkaç tanımadığım insan ve çokça tanıdığım-sevdiğim insan. Toplasan 50 kişi çıkmaz.

Aslında hayret ediyorum. O kadar iş güç arasında, yaş olmuş 30+, neden az kişinin okuduğu bir blog yazabiliyorum? Bir beklentim olduğu için sorgulamıyorum. Bu soruyu sorma nedenim tam olarak 5000 ile alakalı. Neden değil nasıl! Çünkü bu çok ciddi bir rakam. Yılda 500, ayda 41 post demek. Bir aralar günde 5 atıyorduk, onun etkisi devam ediyor istatistikte. Yine de son zamanlarda da günde birin çok uzağında değiliz. Peralta yok belki ama Refet destek atıyor, onun da katkısı büyük.

Bu iş nereye kadar gider bilmiyorum. En büyük merakım da bu soru değil. Asıl önemli olan bu 5000 postu ve arkasından gelecekleri ne yapacağız? Bir gün blogspot çökerse, internet silinirse, dünya yanarsa, elektrik üretilmezse ne olacak bu yazılara? Birçok mecrada çokça yazım var ama en çok buradakiler için kaygılanıyorum.

10 yıl önce hayatımda olmayan kaygılardan biri de bu işte...