Çok Yüksek

Moda'dan Kalamış'a bakış...

Çocukluğumdan beri kaç kez bakmışımdır buradan oraya. Çok şirin ve sevimli gelirdi. Hâlâ daha bakınca huzur dolu oluyorum, içim rahatlıyor. Kendimi şanslı addediyorum. Fakat bakış açımı değiştirmem gerekiyor. Bu açıdan bakarsam içim acıyor. Huzur için biraz daha güneye, Adalar'a doğru dönmem lazım.

Çünkü bu manzara bir facia. Yüksek katlı binalar, inşaat araçları. Artık arka taraflar, uzaklar görülmüyor bile. Burası, bizim olmaktan çıktı. Her insan, geçmişi ve bugünü arasında sıkışır ve kavga etmeye başlar. O kavganın merkezi de doğup büyüdüğü yer olur. Biz de onu yaşıyoruz. Dünyadaki her insanın başına gelenden farklı değil. Fakat bundan daha çirkini de çok azdır.

Artık türkü de değişti... Yüksek yüksek evlerin arasında tepe sıkıştırmışlar... Bari en azından, vadedildiği gibi olası İstanbul depreminde ayakta kalsınlar da içimizi çürüttüklerine değsin.