Cuma, Haziran 7

I, Tonya


Olimpiyat tarihinin biraz kıyısına bulaşmış herkes Tonya Harding'in hikayesini bilir. Sinemaya aktarılması biraz geç oldu. Fakat beklediğimize değdi mi emin değilim.

En azından kötü bir film olmadığını söylemek lazım. İzlenir, sıkmaz, güldürür, heyecanlandırır. Fakat öyküye aşina olanlar için beklenti daha farklıydı. Daha derin, daha dramatik bir anlatım beklerdim. İnsan ne Tonya'ya ne de Nancy'e üzülüyor. Veya ikisinden birine taraf oluyor. Tonya'nın çevresindeki angutlara daha çok kızıyoruz. Tabi her filmin yürüdüğü bir yol vardır ama gerçek Tonya'nın da olaylardan bu kadar uzak bir masum olmadığını söyleyenler çok fazla. Bu da bizi rahatsız ediyor. Tarihe ışık tutan bir belgesel veya biyografi gibi sürmüyor film. Daha çok ilginç bir olaydan esinlenen kara komedi tarzında ilerliyor. Bir olayın/kişinin filminden ziyade, sanki başka bir film çıkıyor ortaya.

En çok merak ettiğim baba karakteri oldu. Tonya'nın annesi 'kötü karakter', onu defalarca görüyoruz. Kızıyoruz da. Fakat baba, 10 dakikadan sonra bir daha gözükmüyor. Oysa Tonya onu çok seviyor. En azından başarılar kazanıp şöhret olmaya başladığında baba figürü ortaya çıkmaz mıydı? Gerçekte durumun ne olduğunu da bilmiyorum. Bana ilginç geldi.

Böyle birkaç ilginç nokta beni filmden soğuttu ama çok da önemli değil. Oyuncuları genel olarak beğendim. Sadece başrolde sıkıntı hissettim. Margot Robbie'nin hayranı olamadım bir türlü. Burada da fena değil ama gerçek Tonya ile bağdaştıramadım. Üstelik fazla abartılı geldi. Keşke 15 yaşındaki Tonya'yı da o oynamasaydı. Yönetmen Craig Gillespie'nin anlatım tarzını beğendim. Biraz Scorsese kokmuş. Kötü bir özellik değil ama o tarzın bu filme uyduğundan şüpheliyim. Filmin yıldızı tartışmasız Allison Janney. Kendisini dizilerden ve bazı filmlerden biliyorduk ama I, Tonya'yı izlerken bir kez bile aklıma o görüntüsü gelmedi. Gerçekten Tonya'nın annesi vardı karşımızda. Zaten Oscar'ı da almış.

Her şeye rağmen spor filmleri iyidir. Kötü bile  desek, belli standartta keyif veriyor. Sıkılmak mümkün değil. Önemli olan da bu...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder