Bir gece film izleme arayışındayken internette bu film hakkında bilgilere rastladım. Aslında 'yumuşak' bir akşam geçirmek istiyordum. O yüzden girdiğim sitedeki 'komedi-gerilim' etiketine ikna olmuştum. Hem biraz heyecan yaşarız hem de ara ara güleriz diye düşünmüştüm.
Fakat böyle bilgilere çok fazla kapılmamak lazım. Filmin komik bir tarafı yok. Ya da zorlarsak trajikomik diyebiliriz. Konusunu birine anlatırken, karşınızdaki gülebilir ve "Oha olaya bak" diyebilir. Veya karakterleri analiz ederken dengesizlikler görmek mümkün ve o dengesizlikleri düşününce de insan gülebilir. Fakat film boyunca (97 dakika) pek gülmüyorsunuz, hatta hiç beklemediğiniz kadar geriliyorsunuz.
Konusuna girmiyorum, zira nispeten az bilinen bu film bir şekilde karşınıza gelebilir. Tadınızı kaçırmak istemem. Fakat denk geldiğiniz anda kesinlikle izlemenizi tavsiye ederim. En azından "Ben olsam ne yapardım?" sorusunu sorduran filmleri çok seviyorum. Bu filmde de üç ayrı karakter, Adrian, Belen ve Fabiana yaptıklarıyla ve yapmadıklarıyla size bu soruyu defalarca sorduruyor. Karakterleri anmışken, özellikle kadın oyuncular Martina Garcia ve kesinlikle filmin yıldızı Clara Lago çok başarılılar.
Yönetmen Andres Baiz'in bir filmini daha izlemiştim. Roa da beklentilerimi düşük tutarak izlediğim ama çok beğendiğim bir filmdi. İkide iki diyebiliriz. Hem senaryo masasında hem de yönetmen koltuğunda oturuyor. Çok sağlam bir kurgu çıkarıyor. 97 dakika biraz kısa gibi geldi ama herhalde uzasaydı o zaman da sıkılabilirdik. Film güzel olunca insan bitmesini istemiyor tabi. Kendi çapımda rahatsız olduğum konu ise sahne geçişleriydi. Filme odaklanmayı etkileyebilirdi ama kurgu o kadar güçlü ki gözleri kırpmaya bile hal kalmıyor.
Az karakter, dar mekan... Bunlarla iyi iş çıkaranlara bayılıyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder