Hannah

İlginç konusuyla çok şeyler vadeden ama sonunda hayal kırıklığına uğratan bir film.

Gerçi konu ilginç mi ondan da emin olamıyoruz. Hannah (Charlotte Rampling), hapse giren kocasının arkasında durmayı seçen yaşlı bir kadın olarak karşımızda.  Ve gerçekten karşımızda. Film boyunca bir tek onu görüyoruz neredeyse. Onun çelişkilerini, hüzünlerini, kararlarını, kararsızlığını, yalnızlığını...

Fakat geri kalan her şey atlanıyor. Biraz dışarıda kalıyoruz. Oldukça yabancıyız.  Mesela Hannah'ın kocası neden hapse girdi bilemiyoruz. Filmin önemli bir noktası Hannah ile oğlunun çatışması. Hannah'ın kararını benimsemiyor çocuk. Fakat bunun da nedenini bilemiyoruz. Yani o ilginç konu her geçen dakika bizim için içi boşalan bir meseleye dönüyor.

Üstelik film giderek Hannah'nın suratına odaklanıyor ve bu nedenle tempo çok yavaşlıyor. 90 dakika 3 saatmiş gibi geliyor. Replik zaten yok denecek az...

Ama... Bu filmin bir de 'ama'sı var. O da Charlotte Rampling... Kamera onun karakterine odaklanırken, o da oyunculuk sanatının en başarılı işlerinden birine imza atıyor. Fakat başarısız bir filmde bunu yapması da biraz talihsizlik olmuş.

Festivallerde sık sık gösterilen bir film olmasına rağmen Rampling'in çok fazla ödül alamamış olması da bundan dolayı olabilir.