Şampiyonluk Hikayesi

Şimdi Beşiktaş şampiyon oldu diye bir klasik daha yaşanacak. Gazeteler saçma sapan şampiyonluk hikayeleri yazacak. Evet çok saçma. Çünkü içinde hiç bir hikaye olmayacak. Çünkü çok basit yazılacak.

Beşiktaş 1.haftaya şöyle başladı, 13.haftada bunu yaptı, 24'te bunu yaptı diye geçilecek. Araya bir iki tane de şehir efsanesi: "Rüyasında Yusuf'un gol atacağını gören İbrahim Toraman hemen Yusuf'un odasına koştu." gibi.

Oysa Beşiktaş'ın güzel bir hikayesi var. Biliyorum, çünkü kendi hikayelerini en iyi ortaya çıkartan camia biziz herhalde. Bazıları buna fakir-fukara edebiyatı dese de hikayeyi iyi yazmak, şampiyonluğun manevi doyumunun artmasına yardımcı olur.

Bu sene hikaye yazabilecek 3 takım vardı bence. Fenerbahçe değildi. Fenerbahçe'nin 2007 ve 2005 şampiyonlukları hikayesizdir mesela. Aldı götürdü. 2004 ise baya bir hikayedir. Sivasspor'un hikayesi American History X'in ilk yarısı gibi. Pek sevilecek bir hikaye değil. Sonunu da güzel bağlayamazlardı zaten. İyi ki yazılmadı. Bizim hemen hemen her şampiyonluğumuz hikayeli 2000'den sonra. Buna da yazardık bir tane muhakkak.

***

Bu sene Beşiktaş iyi bir hikayeye sahipti. Bir kere ne kadar çok son dakika golü atarsanız şampiyonluğa o kadar çok yaklaşırsınız. Haliyle o kadar güzel hikayeniz olur. Daha ilk hafta oynanan Antalya maçı birşeylerin ateşini yakmıştı. Şimdi aklıma geldi, bu Antalyaspor maçları şampiyonluk yarışında önem arz ediyor. Orada çok şampiyonluk kaybedildi veya kazanıldı. Neyse ayrı yazarız.

2-0'dan İnönü'de dönen bir Kocaelispor maçı var mesela. Veya çok kötü oynanan ama tek golle kaznaılan bir Ankaragücü maçı. Şampiyonluk yolundaki rakip Trabzonspor'u 1 devre ceza sahasından çıkartmamak var mesela. Ama alınan 1 puan var o maçta. İBB ile oynanan bir 10 dakika var herşeyin bir anda değiştiği. Ya da Galatasaray maçı 2 atakla 2 gol ve 3 puan kazanılan.

Ayrıca hoca değişikliği var. Gelen hoca, ülkenin en kariyerlisi ama aynı zamanda en çok hikayesi olanı. Sezon başında yaşanan terlik kavgası var. Bursaspor maçı öncesi polisin gazabına uğrayan taraftar da var.

Yani güzel bir hikaye var ortada. Bunu güzel yazmak gerek ki şampiyonluk Beşiktaş camiasında hissedilsin.

Bizim de hikayemiz olurdu eğer şampiyon olsaydık. Trabzonspor'un bizden daha güzel olurdu. O hikayeyi güzelleştirecek veriler vardı. Şampiyonluk hasreti, yepyeni bir takım, yeni yapılan tribünler, 61.dakika, kolbastı, olmadı.

Sonuçta Beşiktaş şampiyon oldu. 100.yıl şampiyonluğundan daha heyecanlıydı bence. Şimdi herkes 100.yıl'da önüne geleni deviren takımın kazandığı şampiyonluğu daha anlamlı hissediyor olabilir. Ama bence öyle değil. Sami Yen'de 4 yedikten sonra devre arasına giriyorsun, hoca değişmiş, 6.sıradasın ve şampiyon oluyorsun. Geriden gelerek kazanmak her zaman daha güzeldir. Bu da öyle oldu. Bütün şampiyonluklar böyle olmalı aslında.