Galatasaray 2-0 Sivasspor

Kötü bir gün bekliyordum. Aslında kötüydü de. Sıkıcı sayılırdı. Ama beklediğimden daha iyidi. Beklentiler düşük olunca, elde ettikleriniz sizi daha çok tatmin ediyor. Sıkıcı, kalitesiz Sivasspor maçı da yıllar sonra keyifle anacağımız bir maç olabilir. Tabi bunun için; kasım ayında oynanan bu maçı güzel olarak anmamız için, mayıs ayında kupa kazanmamız gerekiyor.

Gökyüzünün siyah olmadığı bir Sami Yen ilk yarısı. Maça İstiklal Marşı ile girdim. Haliyle maç öncesi nasıl bir atmosfer vardı bilmiyorum. Ercan Saatçi'nin hakettiği küfürler edildi. Sonra maç başladı.

Sivasspor eski Sivasspor değil. Hatta Sivasspor bu sezon Sami Yen'de gördüğüm en kötü takım. Tobol bile daha iyi oynamıştı. İleri hiç çıkamadılar Yiğidolar.

Galatasaray ise bu gün Fenerbahçe maçında ne oynadıysa onu oynadı. Görmek isteyene. Fenerbahçe maçını beğenmeyenin bu maçı beğenmeye hakkı yok. Ben geçen hafta ümitsiz değildim o futboldan, bugün de hoşuma gitmedi diyemem. İlk yarının ortalarında havaya kalkan toplar dışında yapılan her hareket olumluydu. Geriye oynanan her toptan sonra "her maç aynı hatayı yapıyorsunuz" diyenlere; topu ayakta tutmak hata değildir.

Önce Kewell. İzlemesi keyif. Kewell için Sami Yen'e eksi 20 derecede bile gelinir. Bu arada Sami Yen'de oynanan son 4 maçta da gol attı Harry Cool. 4 maç, 4 gol, 3 farklı organizasyon (Lig-Avrupa-Kupa). Bunu daha önce gerçekleştiren var mıydı acaba?

İkinci sıra Sabri. Çok değil 4-5 hafta önce, kaleye vurduğu top direkten dönse ahali "ulan Sabri" diyordu. Şimdi ayağındaki topu kaptırsa "helal Sabri"ye döndü uğultular. Bugün, sezon başından beri olduğu gibi yine harikaydı. Tek bir hata yaptı. Kendini sakinleştirmek isteyen Gökhan Zan'a sert çıktı. Zan'ın da moralini bozuldu. Ve işte bu da bizim manyaklığımız. Maçı hangi gözle izlediğimizin kanıtı. "Kim kime ne yaptı" yı gözlüyoruz. Oysa bu olay son dakikada yaşandı. Bize ne?

Mustafa Sarp bildiğimiz Mustafa Sarp. Anadolu'da oynayan her futbolcunun Mustafa Sarp'ı izlemesi gerekir. Hatta röportajlarını bile okuması lazım. İyice özümsenmeli. Ve hatta, sadece Anadolu topçuları değil, hayatta kendine yer açmaya çalışan 25 yaş civarı biz "çocuklar" bile bu adamdan kendimize pay çıkartmalıyız.

Servet-Zan iyidi. Zan daha iyidi. Zan iki maçtır iyi. Zan yeni Servet olabilir. Ama Zan-Servet hattı çok tehlikeli. İkisi de aynı karakterde. Sol bek Hakan iyidi. Bu maçın ilk yarısı olağandan daha fazla ileri çıktı. Rakipler çıkmayınca öyle oldu. İleri çıkınca daha faydalı oldu.

Barış ve Topal geçen senenin en kilit ikilisiydi. Topal geriye doğru gidiyor. Barış ise uzun süre sonra formayı bulunca çok koştu.

İlk gol Nonda'dan. Baros'u çok aradık. İkinci golün asisti Kapalı'ya yazılmalı. Petkoviç'in saçmalığına uğultu yükselince hakem atış kararı verdi. Kewell da tabelayı değiştirdi. Tribünde çok bağırmak önemli değil. Eski Açık çok bağırıyor, güzel bağırıyor, boğazına sağlık ama maça etkisi ne yazık ki sıfır. Kapalı'nın uğultusu ve aklı yetiyor. Yeter ki her maç böyle olsun.

Bucaspor maçında ülkesine erken gitmek için kırmızı kart gören Elano, tribünde takımı izledi. Yanında Keita da vardı. Her golden sonra takımın birbiriyle kucaklaşması güzeldi.

Topla oynarken bir sıkıntımız yok. Topsuz oynarken iyi basıyoruz. Ama topa basıyoruz. Adama basmıyoruz. Rakibe vucut koymuyoruz, topa ayak uzatıyoruz. Sivasspor maçında bu yeterli oluyor ama Kadıköy'de faydası olmuyor. Hollanda milli takımı da hep bu yumuşaklığı yüzünden kaybetmiştir zaten.

Bülent Uygun'un gidişine rağmen Sivasspor hala antipatik. Hakkını vermek lazım eskisi kadar değil. Seneye Bank Asya 1.Lig'de görmek dileğiyle.