Trabzon deplasmanı II

Ağustos ayı beklediğimiz gibi olmadı. 1 puan 1 puandır dedik gitmeden önce, o 1 puanı da alamadan gerisin geri bastık döndük. Üstelik ondan sonraki süreçte de puan kayıpları devam etti, Kutay biliyor, özel bir durum zaten, çok da detaya girmek istemiyorum.

***

Ama bu sefer kulvarlar farklı. Sahne Avni Aker, konu illa ki futbol... Bu stadda çok önemli maçlar oynandı. Hala da oynanıyor. Ama şunu unutmayalım 70'lerde değiliz. Artık o kadar da kabus değil Trabzon deplasmanı. Trabzonlular hala öyle zannedebilirler, saygı duyuyorum. Hatta Fenerbahçe'nin son haftalardaki performansını düşünürsek yarın benim favorim Trabzonspor.

***

Son yıllarda ezici bir üstünlüğümüz var Trabzonspor'a karşı. Buna rağmen 37 galibiyetimize karşı 35 galibiyetleri var. Demek ki zamanında biz ezilmişiz. 2008 mayısında, Galatasaray tura hazırlanırken sıfır motivasyonla çıkıp kaybettiğimiz maçtan önceki son Trabzonspor galibiyeti için, 7 yıl geriye, 2001'e gitmemiz lazım. O maçı Trabzonspor Zafer Demiray'ın attığı iki golle kazanmıştı. Avni Aker'de unutamadığım birkaç maç daha var...

***

İlk yarısı 4-0 biten, ikinci yarıda Kostadinov'un çabalarıyla 4-3'e gelen 1996-1997 sezonundaki maç, Van Hooijdonk'un frikiğinin olduğu ligin 2. maçı, 2-1 mağlupken oyuna giren Semih'in iki gol atarak çevirdiği, şampiyonluğun geldiğini zannettiğimiz maç, ilk aklıma gelenler. Daha onlarca maç var bu şekilde tarihe geçen, hafızama kazınan... Yarın da kuşkusuz bunlardan biri olacak. Trabzonspor'un o bildiğimiz Fenerbahçe motivasyonuna, hırsına, karşımızda yumuşak kalacağını düşündüğüm orta sahasının da yardımıyla cevap verirsek lehimize çeviririz durumu. Bu maçtaki en önemli dezavantajlarımızdan biri maçı Kutay ve Selim'le izleyecek olmam. Ne Colman, Ne Alanzinho, ne Avni Aker... Hiçbiri Selim'in tacizlerinin yanına yaklaşamaz. Kazanırsak maçtan sonra "Selim'i de yendik" diye açıklama yapabilirim. Liderlik aşkına kazanalım...