Beğeneni çok fazla. Zamanın (1927) şartlarına göre iyi bir film olduğunu ben bile görebiliyorum. Fakat bazıları bu zaman için bile iyi olduğunu düşünüyor. Bence öyle değil. Sinefiller, bu işe gönül verenler, tekniğinden anlayanlar bayılabilir ama ben sıkıldım. Zaten sessiz film izlemek zor iş. Chaplin olmayınca daha da zor oluyor.
Esasında roman gibi bir film diyebilirim. Tersten roman... Romanı okursunuz ve okuduğunuz cümlelerden sonra kafanızda canlandırırsınız. Bu filmde ise replikler olmadığı için ve konu da çok yavaş ilerlediğinden gördüğünüz sahneye kendi senaryonunuzu (romanınızı) yazıyorsunuz.
Filmin tam ortasında esas kız, esas oğlandan çiçek alınca film bitebilirdi. Veya biraz sonrasındaki kilisedeki evlenme sahnesi güzel bir bitiriş olabilirdi. Fakat uzadıkça uzadı. İyi bir aşk filmi, standart bir Yeşilçam'a dönüşmüş diyeceğim de o zamanlar daha Yeşilçam ekilmemişti bile. Fakat bir sürü Chaplin filmini Türk sinemasına kazandıran Yeşilçam geleneği, bu filmden de faydalanabilirdi. Belki de faydalanmıştır. Şu an aklıma benzeri gelmedi ama illa çıkar.
Bir daha denk gelmek istemeyeceğim ama saygı duyduğum bir film...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder