İlk izlediğim Alfred Hitchcock filmi, The Birds olmuştu. Televizyonda denk gelmiştim. Ortaokuldaydım. İzleyince çok gerilmiş, yarıda bırakmıştım. Hatta bir süre uçan kuştan korkar olmuştum. O nedenle uzun süre adamı bir korku filmi ustası sanmıştım. Yıllarca hiçbir filmini izlemedim. Zaten korku filmlerini sevmem, bir de bu adamın tipinde, fotoğraflarında falan bile bir manyak bakış, garip ifade olunca hiç ilişmedim.
Sonra sonra kırdım algıyı. Dial M for Murder, yıllar içinde adını en az duyduğum filmlerinden biriydi. Fakat bu bile çok iyiydi. Hitchcock filmlerini izlemek yetmiyor. Okumak lazım. Kesin her film hakkında sayfalar dolusu cümle yazılmıştır. Özellikle üniversitelerin psikoloji bölümleri onu incelemeli..
Bu filmde planlanan bir cinayet var. Fakat olaylar planladığı gibi ilerlemiyor. İşler karışıyor. Suç filmi desen değil, polisiye desen değil. Çok başka bir tarz. Her ayrıntının önemli olduğu iddia ediliyor ki şaşırmam. Fakat hepsini yakalamak mümkün değil. O nedenle okumak lazım işte, izlemek yetmez.
Teknik açıdan da çok başarılı olduğunu, sinemanın kurdu olan insanlar söylüyor. Hele o dönemi düşününce çok iyi bir iş çıkarılmış. Herhalde o yıllarda tek mekan filmlere çok rastlanmıyordu. Zaten film bir tiyatro oyunununda uyarlanmış. O da işi kolaylaştırmıştır ama kalite de düşmemiş.
Oyuncular da çok başarılı. Grace Kelly, sadece güzel olmadığını aynı zamanda iyi bir oyunculuk kumaşını taşıdığını gösteriyor.
North by Northwest ve Vertigo'dan daha çok sevdim. Rear Window ile çekişir ki ilginçtir ikisi de aynı sene (1954) çekilmiş. Hitchcock için değişik ve sağlam bir sene olmuş. Bir yandan da Billy Wilder filmlerine benziyor. O tadı almak da sevindirdi.
Kısacası iyi film!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder