Burada Sizi Öldürmek İstiyorlar

Türkiye'de doğup büyüyünce insanların öldürülmesine alışıyorsun. Gerçek bu. Küçüklükten beri böyle bu... "Çok fazla sivrilme canın yanar'' sirayet etmiştir herkese. Bu can yanma da öyle sıradan bir can yanması değildir. Sınırı geçersen canından olursun. O nedenle bu katliamlar, bu patlamalar, bu acılar bu ülkenin olağan hâli gibi geliyor. Fakat artık daha sinir bozucu bir şey var. İnanılmaz bir nefret. İnsan, ne kadar tehlikeli olursa olsun bu ülkede sokağa çıkmaktan vazgeçmez belki ama artık yeni bir insan tanımak da istemiyor. 'Olayları kendi cephesinden yorumlamak' bile değil bu. Daha farklı bir durum. Haber altı yorumları, twitter paylaşımları, facebook iletileri, bire bir muhabbetler... Ölenin, öldürülenin ardından bu kadar nefret.

Şu insanların fotoğraflarına bakıyorsun. Hepsi sen ben... Bize benziyorlar, bizim gibiler. Bizim gibi olmasalar ne olur zaten, ne fark eder. Bu nefret o yüzden böyle sinir bozucu. Metrobüste yanında oturan kadın, maçta arkandan omuzuna tutunan adam, üniversite kantininde gördüğün kız, bakkalda ayak üstü muhabbet ettiğin çocuk...

Hayat seni farklı bir yola çizseydi belki bu insanları tanıyor olacaktın. Senden daha farklı değil. Senin giydiğin pantolonu giyiyor, senin yediğin yemeği yiyor. Aynı filmleri izleyip, aynı şarkıları dinliyorsun. Ama tanımıyorsun. Tanıyabilirdin ama hayatına girmemiş. Ve sırf bu yüzden öldürüldükten sonra çok rahat bir şekilde nefret etmeye başlıyorsun.

Biliyorum ki bu ülkede bombalar patlamaya devam edecek. Bundan kaçış yok. Bu ülkenin değişme ihtimali de yok. Fakat bu nefret, bu çılgınlık en sakin en huzurlu anı bile zehir ediyor.

Eskiden "seni öldürmek isteyenler"i hayal gücün ve bilinç altın; maskeli, gizlenmeye çalışan, yüzü gözükmeyen, takım elbiseli karanlık adamlar olarak tasvir ederdi. Artık öyle değil. En yakınındaki, en iyi tanıdığın, her gün yüzünü gördüğün insan bile seni öldürmek isteyebilir. Senden nefret ediyorlar. Bombalara alışabilirsin, alışıyorsun da ama bu paranoya ile bu topraklarda nefes almak daha da zor!