Perşembe, Temmuz 12

Babam ve Oğlum


Son dönemlerde çekilmiş en samimiyetsiz sinema filmi.

İnsanların tam olarak nerede, neye ağladığını çözersem belki biraz yakınlık kurarım. Samimiyet yoksunluğu ,le yıllarını geçirmiş insanların vicdan temizliği. Çağan Irmak aslında iyi biliyor bu insanları, nabza göre çekiyor filmlerini, yazıyor senaryolarını.

7 yorum:

Adsız dedi ki...

''Ona bir oda ver baba çekip gittiğinde dönebileceği bir evi olsun.'' bu söz ağlatır bence

Adsız dedi ki...

''Ona bir oda ver baba çekip gittiğinde dönebileceği bir evi olsun.'' bu söz ağlatır bence

Adsız dedi ki...

Hocam sen hiç bir babanın gözünde o evlat acısını ,evladına dur diyememenin pişmanlığını görmemişsin o yüzden samimiyetsiz diyebiliyorsun.En yakın arkadaşını Afganistan'da uçak kazasında kaybetmiş biri olarak sana şunu diyim ben o acıyı, çaresizliği babanın gözlerinde gördüm, ama ben gitme dedim oraya çalışmaya sözünü devamlı tekrarlamasını. Evlat acısı kadar bir babanın evladını koruyamamasını sonuna kadar hissetmesini çektiği vicdan azabını bir kere yüzüne baksan sen görürdün, 2. kere bakamazdın. Kendini şimdi o babanın yerine koy istersen bi açeydim kollerimi gitme deyeydim sahnesini yada hastanede babanın oğlunun öleceğini anlattığı sahneyi bir daha izle. Futbolu güzel yazıyorsun takip ediyoruzda yani herkesin beğendiğini begenmiyorum ucuz klişisine girmesek iyi olur bence inan bunu yapan insan daha itici oluyor. O sahneler o kadar gerçekçi muhtemelen Çağan Irmak'ta bu acıyı,bu babayı görmüş, başkası mümkün değil.

Adsız dedi ki...

çok tıraş film.

17.

Adsız dedi ki...

Bu filmi beğenmediysen filmlerden pek anlamıyorsun bence.

Adsız dedi ki...

hiç alakası yok.. acayip ezbere bi yorum yapmışsın. tipik "twitter bilgini" tarzı.
zerre kasmadan zerre abartmadan duygu seline sürükleyen müthiş bir film. ön yargı olursa göremezsin tabii.

kutay dedi ki...

özellikle 3.yorumdaki adsız'a

evlat acısının nasıl bir acı olduğunu bilemiyoruz ama tahmin ediyoruz. sıkıntı da bu. herkesin yasamasa da içinde hissedebildiği bir acı. cağan ırmak'ın basarısı da bu, toplumun neye üzülebileceğini biliyor. üstten onu veriyor, gerisi kolpadan bir film çıkıyor.
zaten ben "boyle bir hikaye yok, gerçekçi değil hayal ürünü" vs demedim, sadece samimiyetsiz dedim.

orta okulda sol tarafa yakındık ben de ufak ufak hıkaye yazıyordum, kahramanın adı deniz'di. basit ilerin adamı çağan ırmak, sinemanın serdar ortaç'ı.

o da tam tersi mesela.serdar ortaç sarkısı ile eğlenmeyen, diline dolamayan, en azından kıcını bir kere kıvırmayan insan yoktur ama işleri kalitesizdir.

benim için, duygu seline sürüklemek (duygu seli dediğiniz şey de tek duygu aslında) , iyi film olacağı anlamına gelmiyor. önemli olan samimiyet.