"1990 yılında ümitlerin Gençlik Olimpiyatları vardı. Ben de 52 kg'da yarışacaktım. Her şey çok güzel gidiyordu. Ta ki havaalanına gelene kadar. Uçak biletleri alınmış, bagajlar verilmiş, pasaport kontrolü için bekleniyordu ama benim pasaportum ortada yoktu. Federasyon başkanımız Natık Canca ile eşi Nurdan Canca yanıma geldiler. Bir şeylerin ters gittiğini anlamıştım. Bana, 'Seni maça götüremiyoruz' dediler. 'Nasıl yani?' diye sordum. 1977 doğumlular maça giremiyormuş, 1976’lı olmam gerekiyormuş. Çok üzüldüm, bana 'Ağlama, sen ileride çok daha iyi başarılara imza atacaksın' dediler.
Takım arkadaşlarımı uğurladım. Valizimi bekledim uçaktan gelsin diye. Beni İstanbul’dan taksiye bindirdiler ve Edirne’ye döndüm. Yolculuk boyunca hep ağladım. Eve geldim. Babam beni görünce, 'Sen neden buradasın?' dedi. Olayı anlattım. Babam beni hocamın yanına götürdü. Şaşırdılar. Bu olayın yaşandığı gün benim doğum günümdü. Bu olaydan sonra yılmadım çok çalıştım ve hocalarımın dedikleri gibi çok güzel başarılara imza attım.”
İlknur Kobaş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder