Çarşamba, Mayıs 25

Dimmi che destino avrò

Belgesel ile kurgu arasında sıkışmış; temposu ve hikayesi de tekleyerek ilerleyen güzel olmayan ama kötü olmasını da kabullenmek istemediğimiz arada kalmış bir film.

Son dönemde göçmenlik teması üzerine çok fazla film izledim. İtalyanlar da bu konuda oldukça üretken. Fakat sinemasını beğendiğim İtalya, konu göçmenlik olunca gerekli sertliği ve heyecanı veremiyor filmlerinde. Bunu Terraferma'da da gözlemlemiştik.

Bu filmin farkı ise daha çok gelenleri değil kalanları anlatmasıydı. Entegrasyon problemini İtalya'daki Boşnak toplumu üzerinden anlatan film zaman zaman bizi duygulandırsa da, izledikten sonra zihnimizde pek bir şey bırakmıyor.

80 dakika sürmesi önemli bir artı, zira daha fazlası olumsuz yorumları arttırabilirdi. Başroldeki Salvatore Cantalupo ise filmin en başarılı ismi.



Hiç yorum yok: