Tickets

3 tane yönetmen, 3 tane hikaye... Daha önce defalarca yapılan bir yöntem. Hoşuma da gidiyor. İçinde Ken Loach'un ismi geçince ilgi çekmesi daha da kolay oldu.

Ama ilk iki hikayeden çok hoşnut kalmadım. Ken Loach'un kısmı geldiğinde ise neden beklediğimi, neden izlediğimi anladım. Apayrı bir film de olabilirmiş. Bizim gibi futbolu seven, futbol için başka şehirlere gitmeyi seven, yeni insanlarla tanışan, farklı hikayeler gören, yola çıkmak için taraftarlık kimliğinin ittirmesine ihtiyaç duyan adamlar için çok sıcak bir konu. Ama işte tüm filmin üçte biri.

Yine de ne olursa olsun, film bitince trenle maça gitme, başka şehre isteği tavan yapıyor. Tamamen halk aracı olan tren bizim için uzun süredir lüks. Yok. Binip gidemiyoruz. Binip gidenleri görünce de kıskanıyoruz.

Bir de filmde köküne kadar göterilen AB kültürü var. Emperyalist ve siyasi düşünceler bir kenara, sınırların kalkmış olması ve insanların seyahayt özgürlüğü elde edebilmesi gerçekten kıskanılacak bir durum.

İskoçya'dan Roma'ya giden 3 tane İskoç gencini görüp kıskanıyoruz. Bir de İtalyan polisine karşı İskoçları koruyan Roma taraftarlarını görünce eriyip bittik. Böyle hikayelere sahip olmak için; darısı başımıza