Kitabı okurken vuruluyorum. Kapatınca geriye birşey kalmıyor. Nedeni çok basit, oradaki dünyayı, oranın gerçekleri burada yer almıyor. Aslında var ama yok. Bu iyi mi, kötü mü bilmiyorum. Biz sadece; birinin mektup yolladığı ve o mektubu anlamayan kişileriz. Kitaptaki ve dünyadaki rol; şimdilik bu kadar. Ne takip eden, ne takip edilenim.
Çok sığ olarak; bir insanın hayatını kaygısız ve yalnız bir halde; ve sadece şehrin sokaklarında yürüyerek geçirebilme düşüncesi güzel aslında.
3 yorum:
new york üçlemesinin ikinci kitabı, bütün üçlemeye bayılırsın, bana kitap okuma alışkanlığı kazandıracaktı bu yaştan sonra, düşün. istanbula dönünce kazanamadım tabii ki. kısmet artık iş yolculuklarında belki kazanırım.
çok güzel 3leme, ortadan başlamışsın, devamı gelir.
yok be aga, ilkini de okudum, 3. de bitmek üzere. hatta 3. daha güzel. amerikan edebiyatını seviyorum, oraya gitmişken okusaydın butun kulliyatı..)
orda okudum zaten
Yorum Gönder