"Corinthians taraftarı fakir bir aile" cümlesini görünce filmi izlemek için neden aramaya gerek kalmadı. Yönetmen de Walter Sellers olunca soru işareti kalmamıştı. Ama beklediğim vuruculuktan uzaktı. Oysa sert bir film bekliyordum. Aslında hikaye de buna uygundu ve sert bir film demek de mümkün. Ama yavaş-ağır bir tempo olunca izleyiciyi (beni) vurmak yerine, koltukta mayıştırdı.
4 kardeş ve bir annenin hayatı... Fakirlik, yoksulluk, yalnızlık, çaresizlik ve umutlar. Güney Amerika, bu tarz hikayeler için uygun bir yer. Araya da serpilen futbol sahneleri...Gerçi filmin ilk 1 saatinde gol bile göremedik. Cannes'da 2008 yılında büyük ilgi çekmiş ama film bitince "Keşke Senna belgeselini izleseydik" demek zorunda kaldık.
Filmin yıldızı, küçük kardeşi oynayan Cristian Baroni kılıklı, gamsız Reginaldo'yu oynayan Kaique Jesus Santos'tu... Küçük yaşına rağmen büyük iş yaptı. Filme tutunmamı sağlayan onun sahneleri oldu.
Keşke futbol, filmde biraz daha merkezde olsaydı. Ama; Güney Amerika, daha doğrusu Brezilya tarzı hayat; daha eşit dağıtılmış. Futbolun yanı sıra, suç, din, yoksulluk gibi öğeler de var. Yine de bir şeyler eksik kalmış sanki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder