Bu tarz tazıları 15 Ocak itibariyle bitirmek lazımdı aslında ama anılar bırakmıyor peşimizi.Pankart önemli değil. Ne yazdığından çok nerede yazdığı önemli. Kaç acılı maçtan sonra tırmandık o demirlerden hatırlamıyorum. Veya tam tersi, kaç mutlu maçtan sonra. Veya kaç acılı maçların bir sonraki maçına giderken o demirleri aştık da geldik. Bazen kaçtığım saklandığım sığınak, bazen ağlama duvarı.
Bu zor günleri daha da zorlaştırıyor. Boşluk dediğin biraz da bundan ibaret. Herşeyi çok çabuk sevebilseydik bazı şeyleri çok fazla sevemezdik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder