Cumartesi, Şubat 15

Hoca Efendi


Aldığım karardan üzgünüm ama umutsuz değilim. Zira insan umudunu yitirdiğinde her şeyini kaybetmiş olacaktır. Savaşçı birisi olarak bunu kendime yakıştıramıyorum"
 
Bir insanın yaşamında elindeki anahtarın açacağı bir kutu çıkabilir. Bir kaç kutudan bir tanesi o anahtara uyar. Benim elimdeki anahtar da o kutuya uydu ve açtım. Bu yaşanmışlıklardan geride kalanları değerlendirmek benim görevim
 
Eğer şapkadan tavşan çıkaramazsanız bu ülkede bedel ödersiniz. Ben bu ülkenin futbol sisteminin karşılığında bir bedel ödüyorum ama yaptıklarımı sorgulamak zorundayım.
 
Benim bugün evim varsa bunu Trabzonspor'a borçluyum, benim çocuğum Ankara'da okuyorsa ve ona para gönderiyorsam bunu Trabzonspor'a borçluyum.


Valla seviyorum hocayı, umarım en kısa zamanda bir takım çalıştırır. Veya başka bir şey yapar, ama yeter ki gözümüzün önünde olsun. Fazla uzaklaşmasın.




2 yorum:

Dumanovsky dedi ki...

allah gönlüne göre versin hocam :)

Adsız dedi ki...

çok amatörce değil mi? bu tür samimiyetleri seviyoruz eyvallah ama. yaptığı hataları , transferleri..onları görmezden geliyoruz. Dileniyoruz bu tür insanlara ama bir arpa boyu yol katedemiyorlar. Gönüllerimiz de yer ediyorlar ama bir türlü üzerine koyamıyorlar malesef. Dünyanın parasını alıyorlar , sanki 800 Tl alıyormuş gibi konuşuyorlar ya , iyce sıkılmaya başladım bu edebiyattan. Ortada bir başarısızlık var ( kime göre , bana göre) bunun açıklaması bu edebiyat olmamalı