Şampiyonluk Şarkısı Düşmüyor Dillerden

2 gün önce yaşadığım bir olayı anlatacağım şimdi. Bu yazıyı büyük ihtimal LCD'ye bağlayıp okumayacaksınız ama olsun.

Galatasaray amblemli siyah polarımla yürüyordum sokakta. Öyle sarı-kırmızı değilim yani, sade bir amblem var Galatasaray ile ilgili.

Öğlen saatleri, yer Bağdat Caddesi. Kafam önde, yanımda Zafer, birşey anlatıyor ben dinliyorum. Adamın biri, biraz uzağımızdan ama bize yakın geçerken bana seslendi. Adama baktım, yumruğunu kaldırıp "Şampiyonluk Şarkısı Düşmesin Dillerden" dedi. ben de cevap vermek istedim ve bir şeyler geveledim.

Ondan sonra yola devam ediş. O sinerjiyi görünce içimi de bir coşku kapladı.

Şimdi diyeceksiniz ki bu tip olaylar olur zaten normaldir. Abi ben böyle bir olayı 2007'den beri yaşamıyorum. Askerde olmasaydım 2008'de de yaşardım belki ama 4-5 senedir yaşamıyorum.

Şubatın sonu, gayri resmi ligin bitimine 7 maç kalmış, Kadıköy sokaklarında yürürken şampiyonluk şarkısı hocam demek...

Unutmuşuz bunları. Bu sinerji güzel.