Bu hikayeler bitmeyecek. Sona ermeyecek. Üzerinden seneler geçse de yaşanacak ve biz her yaşandığında "vay amk" diyerek gururlanacağız.
İki gezgin Özcan Bostancı ve İsmail Özger, dünyayı, özellikle Asya Kıtası'nı gezdi. Burada çok bahstemedik onlardan ama çok beslendik. En azından bazı yazıların fotoğrafları onlardan. İlgiyle takip ettiğimiz ikilinin internet sitesinde "En'ler" diye bir kısım var. Pası dün akşam Mustafa attı.
Bu yolculuk esnasında karşılaştıkları, yaşadıkları enleri yazmışlar. Mesele an güzel kızlar için Güney Kore, Japonya ve Polonya demişler. En ilginç ülke Hindistan, en uzun kaldıkları şehir Şangay, en ilginç karakter, Transsibirya Ekspresi'nde karşılaştıkları Buryatyalı Michael, en ilginç toplum Japonlar ve Hintliler.
Bunları hepsini okurken, en garip an sorusu geliyor ve cevabı:
"Hindistan'da soyulduktan yarım saat sonra, çantalarımızın üzerinde otururken Hintli bir çocuğun bize gelip o geceki Galatasaray - İstanbul Büyükşehir Belediyespor maçı skorunu söylemesi"
(Tıks)
Şaşırıyor muyuz? Evet. Şaşırmak istiyoruz çünkü. Hoşumuza gidiyor şaşırmak. "Garip an"... Bizden birinin uzaklarda bizle beraber sevinmesi, üzülmesi falan. İlginç duygular.
Bu potansiyelin es geçilip, hor görülmesi de her zaman bir burukluk yaşatacaktır. Bağlaması zor bir hikaye. Hindistanlı çocuk bizi biliyor, çünkü takip ediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder