Erken Kaybedenler

Düşünüyorum, birşeyler yazayım bu kitabın altına bulamıyorum. Hani bir alıntı yapayım öyle kotarayım, o da mümkün değil. Bir daha okumak lazım, ki zaten iki kere okudum.

Bazı hikayeleri ben de sevmedim. Mesela "Zannettiğin Gibi Değil"e ısınamadım. Ama kitap "Anneannemin Son Ölümü" ile başlıyor. Tek başına o bile yeter. "Kimi Sevsem Çıkmazı" son hikaye. Son hikayenin sonu bitiriyor.

İlginç, kitabı okuyup beğenmeyenler varmış. Herhalde dünyalarımızın farklılığı, ortak nokta yakalayamamak bunun sebebi. Mümkündür. Bizim gibilerin kitabı bu. Bizim derken kaybetmek fiiline çok takılmamak lazım. Geride kalmış olabiliriz ama henüz kaybetmedik.

Kitap, bu cümleleri 1.çoğul yazdırıyor ya, işte o yeter. Bu kitabın, hikayelerin sağladığı o. Bizim gibi birileri daha var. Bizden birileri.

Mahallede top oynayan, ailesiyle, okuluyla sorunu olan, ağlamamaya çabalayan, bir kızı seven ama neden sevdiğini anlayamayan, 10lu yaşlarında adamlar. Bunu yaşayan bilir.

Kitap, ergenlik / çocukluk gibi zaten. Kısa, eğlenceli. Hemen geçiyor. Bitmesin istiyorsun ama bitiyor, ondan sonra geri dönmeye çabalıyorsun.

Şimdi kitaptan bir cümle,paragraf koymak lazım buraya ama hangisini koyacaksın?

"Beni boş ver. konu ben değilim ki. hiçbir zaman da olmadım. asıl sen kimsin? Senin heyecanların neler, tutkuların neler, hayalkırıklıkların neler? Şu hayatta başın sıkıştığında ilk kimi ararsın? Seni karşılıksız seven insan kimdir, ne bok yersen ye seni bağrına basacak insan kimdir? Eğer böyle biri varsa bu akşam onu ara, halini hatrını sor bu vesileyle. yoksa sen de bir gün benim gibi yapayalnız kaldığında, ufacık bir şeyi danışmak için bile arayacak kimseyi bulamazsın. Bu sözlerimi harcanmış yıllarımın manifestosu olarak kabul edebilirsin. Çünkü büyük bir tecrübeyle konuşuyorum, tecrübe ıstıraptır güzelim ve zannettiğinden çok daha fazla ıstırap çektim. istersen sonra yine araşalı, daha 64 dakika bedava hakkım var çünkü."