Vedat Okyar hakkında yazı yazmak bize düşmez. Hakan Dilekler, Sunay Akınlar yazmalı uzun uzun. Ama iki kelime sıralamalıyız ki burada, arşivde yerini alsın.
Futbolculuğunu izlemedik bilmiyoruz. Ama az çok tahmin ediyoruz. Bir Can Bartu, Metin Oktay değildi herhalde. Ama zaten onu öne çıkaran futbolculuğu olmadı. Güzel insandı. Futbolculuğunu görmedik ama kendisini İstanbul sokaklarında çok gördüm. Ne zaman görsem bir rahatlık saçardı etrafa. Rahat adamdı çünkü. Başka bir adamdı.
Bir futbol adamından öte, bir gönül adamıydı. Böyle bir adamın yeşil sahalardan çıkmış olması bizim gibi futbola başka gözle bakanlar için oldukça sevindiriciydi. Yıllardır gördüğüm en samimi cenaze töreni gerçekleşiyor onun için. Ölen insan için kimse kötü söz söylemez ama samimi değildir çoğu. Oysa burada hiç kimse ne kötü söz söylüyor, ne kötü şey düşünüyor onun için.
Modern zamanlarda en farklı, en güzel yaşayan insan, en güzel şekilde gidiyor bu dünyadan. Huzur içinde, birçok insanın sevgisi içinde. Böyle bir insanla aynı şehirde, -az da olsa- aynı yıllarda yaşamış olduğumuz için şükrediyoruz. Caddebostan sokaklarında karşımıza çıkamıyacak artık. Bunun için üzülüyoruz ama rast gelinen her gün için de kendimi şanslı hissediyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder