Bu sezonun bize öğrettiği cümle budur herhalde. Fenerbahçe'nin başına gelenler ortada. Zico'yu yollayıp Aragones'i getirdiler. Kim daha iyi hoca tartışmasına değinmiyorum. Ama Zico'nun Samandıra'yı ve Kadıköy'ü yumuşattığı bir gerçek. Onun İstanbul'da varolduğunu bilmek, Bağdat Caddesi'nde onu görebilme ihtimaline sahip olmamız herşeye değerdi. Aragones'in yarattığı tahribat saha içinde olmasa da dışarda oldukça net bir şekilde gözüküyor. Yönetim-tribün gerginliğinin de etkisi olabilir ama takım otobüsünü kıstırmaya çalışmak gibi eylemler Zico döneminde olmamıştı.
İyi hoca kötü hoca olduğu tartışılır ama pek fazla fayda sağladığını da düşünmüyorum. Dün Ahmet Çakar'ın yaptığı organ okşama muhabbeti de onun 1 sene olmadan nereden nereye geldiğinin göstergesi. İspanya'da da kimse sevmiyordu onu belki ama eleştirenler Raul'u niye almadığını veya Henry'e ettiği hakaretleri tartışıyordu. Mal beyanına girmiyorlardı yani.
İkinci dede olayı biraz kelime oyununun etkisi. Başlığı belirleyen de o. Ahmet Dedehayır. Bu zat-ı muhterem büyük paralar saçan basketbol takımlarına Bülent Korkmaz gibi davrandı. Erkek takımı geçen sene Uleb Cup yarı finali oynamıştı. Bu kadroya takviyeler yapıldı. Ama anlamsız bir şekilde çok sevilen coach Murat Özyer gönderildi. Murat Hoca'yı sevmeyen yoktu herhalde. Beşiktaş'tan 15 sayı yerken, Fenerbahçe "basketbolun 6 Kasımı"nı yaşatırken tribün hocayı ve takımı bağrına basıyordu. Hoca da bu ilgiye hiç bir zaman kayıtsız kalmamıştı. Her zaman terinin son damlasına kadar çabalamıştı. Liseliydi ama bir alaylı kadar naif ve samimiydi. Uzun yıllar camia içinde yaşanan ayrımı sona erdirebilecek bir misyonu vardı. Köprüden daha öteydi. Murat Hoca gitti ve gelinen son nokta Avrupa'dan eleniş ve son 5 maçın 4'ünü kaybediş. Play-Off'u beklemekten başka çare yok.
Bayan takımı ise Avrupa'da finale çıktı. Kötü başladığı ligde de toparlandı. Ama coach konusunda yaşanan sıkıntı uzun yıllar kara bir leke olarak kalacak. Galatasaray'a yakışmayan tavırlara sahne oldu o şube. Şu anda sular duruldu ve bir Avrupa Kupası herşeyi unutturur. Ama sağlanan başarılarda payı olmayanların kendilerine pay biçme ihtimailin yüksekliği can sıkıntısının artamasına nedendir Play-Off mevsimi öncesinde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder