Cuma, Mayıs 22

Hayata Dönüş Operasyonu


Birşeyler karalamak istiyorum ama konu yok, gündem boş, işler yoğun. En kötüsü hava kötü. Sıcak ama kapalı. Kara bulutlu ama yağmurun damlası yok. Haliyle isteksizlik ve keyifsizlik var. Kısa notlarla geçelim. Bu keyifsizliğin baş nedeni Uefa Finali'nde gerekli atmosferi yaşanmamış olması.

Senelerdir bu günü beklemiştim, gele gele Lucescu ve Bremen geldi. Bir Akdenizli, bir Adalı gelseydi ne keyif alırdık. Bomboş fanzonelar, bomboş sokaklar. Maç saati stadyum çevresinde Alman'dan çok Sami Yen Kapalısı'ndan insanlar.

İnönü biletleri de 90 Lira. Can sıkıcı nedenler. İstanbul'a geri döneli 8 ay oldu. Ne Uefa Finali, ne Saraçoğlu-İnönü deplasmanı yapabildik. Avrupa Kupası maçı da izlemedik. Sık sık yaptığımız şeylerden bile uzaklaşıyorken hayal kurmak daha da anlamsız kalıyor.

Ofiste işler yoğun, geceleri geç çıkmaya devam. Dün de öyle oldu. Ama koymuyor. Çünkü gidecek yerim yok. Bu da can sıkıcı. Dün gidecek tek yerim vardı. Akatlar. Oraya da tek gidecektim. İş var diye gidemedim. İyi ki de gitmemişim. Play-Off'ta 40 küsür sayı fark yiyen bir takımın taraftarıyım. Bunu canlı canlı izlememek kötünün iyisi oldu.

Yaz geliyor. Ligler bitiyor. Yapacak şeyler azalıyor. Top oynamaya daha fazla zaman ayıracağım. Başka birşey yok çünkü. Yukardaki resmin olduğu yerden başka, gidecek yerim yok. Gitmem de zaten.
Hayata beraber başladığım insanların beni yakalamasını bekliyorum. Çoğundan daha ilerideyim. Ama kesinlikle daha iyi bir yerde değilim. Korku filmlerinde önden yürüyen salak çocuk gibiyim şu an. İlk beni yakalayacaklar. İlerde olmak güzel değil. Arkadan gelen avantajlıdır. Bu nedenle Trabzonspor'un şampiyonluğundan daha çok umutluyum.

Askerden Peralta geldi, daha yüzünü göremedik. Kombineler satışa çıktı daha almadık. Bu durgunluk nereye kadar bilmiyorum. Bunların bir çok nedeni var. Ama Hamburg maçının son 35 dakikası yok mu? Hayatımı mahvetti. Bugün ne kadar mutlu olabilirdik oysa. Yemek yiyip kendime geleyim. Eskiden bu vakitler namaza gidiyorduk o da yalan oldu.
Başlıkla ilgili, hayata dönüş operasyonu için iki kişiye bakıyorum. Adnan Abiler. Bu yaz yapacakları, hayatıma yön verecek. Bekliyorum.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Benim de ruhum daraldı yemin ederim. HSV maçı ne biçim bir kabustu öyle, hala uyanamadım. O golleri yediğimize hala inanamıyorum.