Bugün biraz nostaljik takılıyoruz. Yukardaki başlık bugün Hakan Şükür'ün yazdığı maç yazısının başlığı. Ama bu başlık aynı zamanda yıllar evvel Galatasaray Dergisi'nde yer almıştı. Umarım yanlış hatırlamıyorum. Ama başlığın iki kelimesi de eksilmek ve çoğalmak fiilerinden türetilen kelimelerdi. Emre Atasoy (ich) yazmıştı.
O maç 1992 yılında oynanmıştı. Şimdi köşe yazarı olan Hakan Şükür, o sene İstanbul'daki ilk senesindeydi. Bizi son defa şampiyon yapan Kalli o sene ilk defa İstanbul'daydı.
Gündüz maçıydı. Sami Yen'de oynanmıştı. 9 kişi kalmıştık. Hakem ise eskiden bizi sürekli sahada yakan, şimdi ise MHK Başkanı olan Göztepeli(!) Oğuz Sarvan'dı. Ben ilkokul 1'e yeni başlamıştım, teyzemlerde veya dayımlarda radyodan dinlemişti. Czyio son dakikada gol atınca 9 kişiyle galibiyeti kaçırmış olmuştuk. 7 yaşındaki bir çocuk için çok iyi bir hayat dersi. İlkokul 1'deki hiçbir dersin hayata bu maç kadar katkısı olmamıştı.
Bu arada Hakan'ın yazısı okurken, keşke o maçtan, 17 sene evvelden bahsetseydi diye düşündüm. Ama biraz da özeleştiri yapalım. Hakan öyle bir şey deseyedi, belki yine "bak yine kendini öne çıkarıyor" falan derdik. 1992-93 de güzeldi be..
Bu arada Hakan'ın yazısı okurken, keşke o maçtan, 17 sene evvelden bahsetseydi diye düşündüm. Ama biraz da özeleştiri yapalım. Hakan öyle bir şey deseyedi, belki yine "bak yine kendini öne çıkarıyor" falan derdik. 1992-93 de güzeldi be..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder