Metrobüsle Gelemiyoruz

Şaban Twitter'dan duyurduğundan beri hesap kitap yapıyorum. Otobüslere zam gelmiş çünkü. Metrobüs artık çift bilet. Bunu bekliyorduk. Ama daha da kötüsü, aylık akbilin basma limiti 200'den 160'a düşmüş. Benim gibi Maltepe'de oturup, Gayrettepe'de çalışan ve hatta Suadiye'de yaşayan bir adam için çok zor bir durum.

Tren artı metrobüs kullanarak günde 6 kere bassam, 180 oluyor. Yani sadece ev-iş arası gidip gelsem bile limiti aşıyorum. Yani yol masrafım artıyor. Felaket bir durum. Doluya koysam almıyor, boşa koysam dolmuyor.

Ay sonunu getirmek için hesap yapmak bir Türk geleneğidir. 70li yılların Kemal Sunal filmlerinde bile vardır. 40 sene sonra şimdi de. Ama ay sonunda işe gidecek yol parasını veya işte akbil limitinin hesabını yapmak ilk defa bu dönemde oluyor. O zaman sadece tek bir şey diyebiliyoruz: Topbaş İstifa!..

İnandığımdan değil, en azından ben bir ara demiştim diyerek vicdan rahatlatması için.

Peralta'nın aşağıda yazdığına paralel gidelim öyleyse. Hayatı idame ettirmek bir yana, işe gitmek-eve gelmek konusunun bile hesabını yapıyorsak artık yapacak birşey kalmamış demektir.

Geçen gün İstanbul'da yaşamak zor demiştik. Şimdi ise İstanbul'da niye yaşadığımızı sorgulamanın vakti gelmiş onu anlıyoruz. Zor ile debelenecek ne kuvvetim var ne isteğim ne de hırsım. Çoğu arkadaşım şehri terkediyorken fazla debelenmek gereksiz olur. Hem Seyrantepe de yapılmak üzere. Burada yaşamak anlamını yitiriyor. Kalmak için şans oyunlarına yöneliyoruz, onu da doğru yapamıyoruz. Bugün de Yunanistan yaktı bizi.

Yarın İstanbul'un berbat yerlerinden birinde oynanacak bir maça gideceğim. Eskiden çok eğlenirdim. Şimdi, 1 gece öncesinde bile hiçbir heves yok. Görev olarak değil, gelenek olduğu için gidiyorum sanki. Yıllardır beraber gittiğim arkadaşlarım yok artık. Yarından sonra metrobüsle de gelemeyiz..

O zaman bazı şeylere yavaş yavaş elvada demeli. Ama yavaş yavaş... Belki de suyun karşı tarafındakilerin Ukrayna'yı yenememesi benim güneye inmeme neden olacaktır.